نگاهی به فیلم “باربی”به کارگردانی گرتا گرویگ

مهاباد/بالویز/فیلم باربی کمدی فانتزی آمریکایی محصول ۲۰۲۳ به کارگردانی گرتا گرویگ است که فیلم‌نامه را به‌همراه نوآ بامباک نوشته است.

به گزارش سرویس فرهنگی و هنری،پایگاه خبری بالویز”این فیلم مبتنی بر عروسک‌های باربی از شرکت متل است و نخستین لایو اکشن ساخته‌شده بر اساس این عروسک پس از مجموعه‌ای از فیلم‌های تلویزیونی و انیمیشن به‌شمار می‌رود.

مارگو رابی نقش باربی و رایان گاسلینگ نقش کن را ایفا می‌کند که به‌دنبال وقوع بحران وجودی، به سفر خودشناسی می‌روند.

دیگر گروه بازیگران شامل آمریکا فررا، کیت مک‌کینون، ایسا رای، رئا پرلمان و ویل فرل می‌شوند.

لایواکشن فیلم باربی در سپتامبر ۲۰۰۹ به‌وسیلهٔ یونیورسال پیکچرز اعلام شد، اما توسعهٔ آن در سال ۲۰۱۴ پس از اینکه سونی پیکچرز حق پخش سینمایی این شخصیت را به دست آورد، آغاز شد.

به‌دنبال تغییر چندبارهٔ نویسنده و کارگردان و انتخاب ایمی شومر و ان هتوی برای ایفای نقش باربی، اختیار سونی بر فیلم منقضی شد و حق انتشار در اکتبر ۲۰۱۸ به برادران وارنر پیکچرز منتقل شد.

رابی در سال ۲۰۱۹ به‌عنوان بازیگر اصلی انتخاب شد و انتخاب گرویگ به‌عنوان کارگردان و نویسنده مشترک با بامباک در سال ۲۰۲۱ تأیید شد. گاسلینگ و سایر بازیگران در اوایل سال ۲۰۲۲ معرفی شدند.

فیلم‌برداری عمدتاً از مارس تا ژوئیهٔ ۲۰۲۲ در استودیوهای برادران وارنر واقع در انگلستان انجام گرفت.

باربی در ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳ در شراین ادیتوریوم در لس آنجلس به نمایش درآمد و در ۲۱ ژوئیه به‌وسیلهٔ برادران وارنر پیکچرز در ایالات متحده به‌صورت سینمایی اکران شد.

اکران آن هم‌زمان با فیلم زندگی‌نامه‌ای اوپنهایمر بود و به‌دلیل رویداد اینترنتی «باربنهایمر» مورد توجه بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی قرار گرفت.

همچنین باعث شد تا مخاطبان هر دو فیلم را با هم تماشا کنند. این فیلم نقدهای مثبتی کسب کرد و بیش از یک میلیارد دلار در سطح جهانی فروش داشته‌است که دومین فیلم پرفروش ۲۰۲۳ شده‌ است.

داستان فیلم باربی ۲۰۲۳

فیلم سینمایی Barbie روایت‌گر داستان باربی است که در شهر باربی‌ها زندگی می‌کند اما تفاوت‌هایی با بقیه دوستانش دارد.

باربی داستان به دلیل اینکه بی نقص و کامل نیست از شهر باربی‌ها اخراج می‌شود و تصمیم می‌گیرد تا برای یافتن خوشبختی واقعی وارد دنیای انسان‌ها شود.

کن در این راه باربی داستان را همراهی می‌کند و او در این راه تنها نیست.

فیلم سینمایی باربی موفق شد پس از انتشار، نظرات مثبتی از سوی مخاطبان و منتقدان دریافت کند.

وب سایت IMDb برای این فیلم امتیاز ۷.۶ از ۱۰ را در نظر گرفته و مجموعه‌ای از منتقدان راتن تومیتوز هم به صورت میانگین به فیلم باربی، امتیاز ۹۰٪ را داده‌اند.

متاکریتیک هم به این فیلم امتیاز ۹۰٪ را داده و ۸۴٪ از کاربران گوگل هم پس از دیدن این فیلم آن را پسندیده‌اند.

بین رابطه رضایت بخشی مادران با فرزندانشان و نهاد پدرسالارانه مادری تفاوت وجود دارد.

«باربی» در اصل فیلمی است درباره تضادهای آشفته مادری است.

فیلم بسیار محبوب « باربی » به دلیل تجلیل – و نقد – زنانگی اش مورد توجه قرار گرفته است .

خلاصه داستان فیلم بر روی عروسکی در اندازه واقعی، معروف به “باربی کلیشه ای” با بازی مارگو رابی است که شروع به خراب شدن می کند.

پاهایش صاف می شوند و نمی تواند از فکر کردن به مرگ دست بردارد.

بنابراین او زندگی پلاستیکی کامل خود را ترک می کند تا تلاشی را برای بازگرداندن مرز بین دنیای واقعی و باربیلند آغاز کند.

در طول راه، او می‌آموزد که دنیای واقعی هیچ شباهتی به سرزمین عجایب او ندارد، جایی که باربی‌ها تمام موقعیت‌های قدرت و نفوذ را در اختیار دارند و کن‌ها فقط لوازم جانبی هستند.

 موضوع فیلم از تنش‌های پیرامون مادر بودن قرار دارد – نقشی که اغلب بدیهی تلقی می‌شود، حتی زمانی که فانتزی‌های فرهنگی مادری با فداکاری‌های واقعی مادران در تضاد است.

مادر شدن صرفاً مشقت بار است؟

هلن میرن ، راوی نادیده‌اش، در سطر اول فیلم با لحن طعنه آمیزی می‌گوید: «از آغاز زمان، عروسک‌هایی وجود داشته است.

(سینمافیل ها بلافاصله این صحنه و صحنه آن را به عنوان ادای احترام به افتتاحیه معروف « طلوع انسان » استنلی کوبریک از « ۲۰۰۱: A Space Odyssey » می شناسند .

دخترانی روی پرده ظاهر می‌شوند، لباس‌هایی کهنه و کثیف می‌پوشند و با عروسک‌هایشان در محیطی بدوی، بی‌بیان و عملاً از حالت بی‌حوصلگی، «خانه» بازی می‌کنند.

مشکل این عروسک‌ها این است که دختران «فقط می‌توانند مادر بودن را بازی کنند، که می‌تواند سرگرم‌کننده باشد» .

سپس با لحن بدبینانه‌اش اضافه می‌کند: «از مادرت بپرس».

به نظر می رسد، جذابیت مادر شدن در نهایت به مشقت‌های ناخواسته تبدیل می‌شود.

 واقعیتی که لحظاتی بعد، زمانی که دختران با اولین باربی خود ملاقات می‌کنند، برجسته می‌شود، که بر فراز آن‌ها، بزرگ‌تر از زندگی، الهام‌بخش آن‌ها می‌شود تا عروسک‌های بچه دنیوی خود را بشکنند.

باربی – عروسکی از یک زن جوان و زیبا – بچه ها را وادار می کند تا حس مادر شدن را برای درخشش پلاستیکی صورتی باربیلند پشت سر بگذارند، جایی که همه باربی ها بهترین زندگی خود را برای همیشه می گذرانند و کمال و امکان زنانه را تجسم می بخشند.

چارچوب بندی مادری به عنوان ناسپاس و نامطلوب، بازتاب انتقادات فمینیستی اواسط قرن بیستم از تربیت کودک و کارهای خانه است.

این نقش‌ها نه تنها زنان را به خانه متصل می‌کرد، بلکه آنها را مجبور به انجام کارهای تکراری می‌کرد که توانایی‌های آنها را بازتاب نمی‌داد و جاه‌طلبی‌های آنها را از مسیر خارج می‌کرد.

فیلسوف فرانسوی سیمون دوبوار در سال ۱۹۴۹ در کتاب خود ” جنس دوم ” استدلال کرد که زنان برای توانمندسازی خود باید این افسانه را رد کنند که مادری نشان دهنده اوج موفقیت زنانه است.

بتی فریدن، نویسنده آمریکایی، این احساس را در کتاب ۱۹۶۳ خود با عنوان « عرف زنانه » تکرار می‌کند و تصویر «قهرمان خانه‌دار خوشبخت» را که در همسر و مادر بودن احساس رضایت می‌کند، مورد انتقاد قرار می‌دهد.

تصادفی نیست که این ایده ها با اختراع باربی در سال ۱۹۵۹ همپوشانی داشتند.

در حالی که پیش از جنبش زنان در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ بود، خالق باربی، روث هندلر، این اسباب بازی را طوری طراحی کرد که به دختران اجازه دهد به جای بازی کردن، خود بزرگسالی آینده خود را تصور کنند.

به عنوان مادری که از عروسک های بچه استفاده می کنند.

و با این حال، نه تنها بسیاری از زنان از مادر بودن لذت می برند، بلکه مادری نیز نقش اساسی در جامعه و زندگی دارد.

آدرین ریچ ، شاعر فمینیست، در کتاب سال ۱۹۷۶ خود با عنوان « به دنیا آمدن زن »، تمایزی را بین رابطه رضایت بخشی مادران با فرزندان خود و نهاد پدرسالارانه مادری که زنان را تحت کنترل مردان نگه می دارد، قائل می شود.

پاتریشیا هیل کالینز، جامعه شناس، اصطلاح «کار مادری » را در اواسط دهه ۱۹۹۰ برای برجسته کردن تجربیات زنان رنگین پوست و مادران طبقه کارگر، که بسیاری از آنها منابع لازم برای پیگیری جاه طلبی های خود در مورد مراقبت از خانواده و جوامع خود را ندارند، ابداع کرد.

وقتی فقط سعی می‌کنید بدون ثروت یا سایر اشکال امتیاز در روز پیش بروید، گزینه‌هایی مانند استخدام پرستار بچه یا پرداخت هزینه برای تحصیلات تکمیلی امکان‌پذیر یا در اولویت نیستند.

برای این مادران، بقای فرزندانشان امری مسلم نیست. به جای خستگی و ظلم، کار مادری اذعان می‌کند که مادر شدن می‌تواند کار بسیار مهمی از عشق و منبعی برای توانمندسازی باشد.

در «باربی» رابطه مادر و دختری بین گلوریا با بازی آمریکا فررا و دخترش ساشا با بازی آریانا گرینبلات حاوی این تناقضات است.

باربی کلیشه‌ای پس از تجربه تصویری از شخصی که به نظر می‌رسد غم و اندوه او منشأ نقص‌های او باشد، در ابتدا تصور می‌کند که این اضطراب ساشا است که کمال باربی‌لند را مختل کرده و او را به دنیای واقعی کشانده است.

در عوض، باربی متوجه می‌شود که این تنهایی گلوریا – و دلتنگی او برای زمان ساده‌تر زمانی که با دخترش باربی بازی می‌کرد – است که باعث شکاف بین واقعیت و خیال شده است.

مادری صورتی پوشیده و دختر نوجوانی که سرش را روی شانه مادر گذاشته است.

آمریکا فررا، سمت چپ، به عنوان گلوریا، در “باربی”. آریانا گرینبلات، سمت راست، نقش دختر گلوریا، ساشا را بازی می کند.

برادران وارنر ماجراجویی ساشا و گلوریا با باربی – ابتدا فرار از دست مدیران متل که می‌خواهند باربی را در یک جعبه حبس کنند و سپس به باربی لند بازمی‌گردند تا باربی‌های دیگر را از دست کن‌ها که در تلاش برای تصاحب آن‌ها هستند نجات دهند – رابطه بین مادر و دختر را ترمیم می‌کند.

گلوریا به یاد می‌آورد که لذت بردن از مادر شدن چگونه است و ساشا متوجه می‌شود که مادرش فقط مجموعه‌ای از ارزش‌ها نیست که علیه آن شورش کند.

گلوریا یک فرد تمام عیار با یک زندگی درونی غنی است که به تخمین خودش گاهی اوقات “عجیب و تاریک و دیوانه” است که ساشا آن را تحسین می کند.

ساشا – و همه باربی ها – چیز دیگری برای یادگیری از گلوریا نیز دارند.

گلوریا که از اینکه حتی فردی به کاملی مثل باربی احساس می کند که به اندازه کافی خوب نیست، مبهوت شده است، مونولوگ کوبنده ای ارائه می دهد که به قول باربی، «ناهماهنگی شناختی لازم برای یک زن تحت مردسالاری» را در بر می گیرد.

گلوریا،به‌عنوان مادری که تلاش می‌کند عشق عمیق خود را به فرزندش با ترس از اینکه دائماً در مادری شکست می‌خورد،آشتی دهد، به خوبی می‌داند که چگونه این ناهماهنگی شناختی زنان را فرسوده می‌کند.

رها کردن

ژاکلین رز، محقق ، در کتاب سال ۲۰۱۸ خود با عنوان ” مادران: مقاله ای در مورد عشق و بی رحمی ” استدلال می کند که مادری با مفاهیم شهروندی و ملت گره خورده است.

پایان «باربی» این تصور را که مادران در اشتباهات فرزندانشان مقصر هستند را رد می کند. در عوض، فیلم دیدگاه دیگری را از طریق شخصیت روث هندلر، بنیانگذار ماتل، که توسط رئا پرلمن بازی می‌کند، ارائه می‌کند.

هندلر به باربی کمک می کند تا ببیند اگر تصمیم بگیرد انسان شود، چه چیزی در انتظارش است.

روث که به طور نمادین مخلوق خود را رها می کند و او را تشویق می کند تا مسیر خود را بسازد، به باربی می گوید که او نمی تواند بیش از این که بتواند دخترش را کنترل کند، او را کنترل کند و مادران باید راه را برای فرزندان خود هموار کنند نه اینکه مانع آنها شوند.

او توضیح می‌دهد: «ما مادران، بی‌حرکت می‌مانیم تا دخترانمان بتوانند به عقب نگاه کنند تا ببینند چقدر پیشرفت کرده‌اند.»

پیرزنی با موهای سفید گردنبند و رژ لب قرمز جعبه ای حاوی عروسکی با لباس فیروزه ای و صورتی در دست دارد.

به نظر می‌رسد این پیام احساسی و خودآگاه با تصویر ظریف فیلم از مادری از طریق طنز و نقد در تضاد است.

اما، در سرتاسر، «باربی» بینندگان را دعوت می‌کند تا حتی ساختار، اصول و پیام‌های خود را زیر سوال ببرند – و دیدگاه‌های متعددی درباره مادری ارائه می‌کند.

مادر شدن کار سختی است و حتی گاهی اوقات ممکن است کار بی‌قدرانی باشد. ممکن است خسته کننده یا ناامید کننده باشد.

می تواند تایید کننده یا دلخراش یا هر دو باشد. این شامل رهبری و دنبال کردن، نگه داشتن و رها کردن است.

مادر بودن نباید به خاطر فداکاری یا تطابق با ایده آل های غیرممکن باشد. در عوض، مادری می‌تواند امکانات زندگی در تضادها و با آن را برجسته کند.

مهاباد/بالویز/۱۴۰۲/۰۶/۱۶-۰۷:۰۰:۰۰/خبر ۳۸۶۴/کدخبر۱۸۴۸۷/پ ۲۳۱/