زخم کهنه فراموش نشدنی

جنگ ، یک موضوع جدی و مختل کننده ، و از عوامل استرس زا ، جنگی که رژیم بعث عراق با پشیبانی ممالک غرب هشت سال سرزمین ایران را مورد تعرض خود قرار دادند تا شاید بتوانند به زیادی خواهی های خود برسند اما عاقبت دیدیم همانهایی که تصور می کردند روزی ایران خاک آنها خواهد شد خود دردام سرنگونی افتادند
از مخرب ترین ابزارهای جنگی ، حملات شیمایی است که می تواند آسیب های کوتاه مدت و بلند مدت بر خانواده ها مصدومین بگذارد که در این مابین وسیع ترین حملات شیمایی رخ داده در جنگ هشت ساله ایران و عراق (۱۹۸۸-۱۹۸۰) بود که رژیم بعث عراق در تیر ماه ۱۳۶۶ شهر مرزی و کوچک سردشت در استان آذربایجان غربی را در چند نقطه پر ازدحام شهر را با بمب های شیمایی بمباران کرد
بر اثر بمباران شیمایی شهر سردشت علاوه بر این که ده های تن از مردم این شهر اعم از زن و مرد ، جوان و پیر و کودک با گازهای کشنده مورد هدف قرار گرفتند ،صد وده نفر نیز شهید و هشت هزار نفر مصدوم شدند
رژیم بعث عراق در این حملات از سه نوع گاز خردل، گازهای اعصاب (تابون، سارین یا سومان) و سیانوژن علیه مردم بی‌دفاع استفاده کرده بود
تکرار پذیری رژیم عراق با انفجار چندین بمب شیمایی در حلبچه در همان سال موجب فاجعه و کشتار ۵۰۰۰انسان دیگر، مجروح و مصدوم شدن بیش از ۷۰۰۰هزار نفر در تاریخ جنگ شد
این حملات وحشیانه در حالی صورت می‌گرفت که عراق جزو ۱۲۰ کشور امضا کننده پروتکل ژنو درباره منع استفاده از سلاح‌های سمی، خفه کننده و ترکیبات باکتریولوژیک بود. امضاکنندگان این پروتکل تاکید کرده بودند: «استعمال گازهای خفه کننده و مسموم یا امثال آن‌ها و همچنین هر قسم مایعات و مواد یا عملیات شبیه به آن حقا مورد تنفر افکار دنیای متمدن است.
در حالی که ۳۲ سال است از حمله عراق به سردشت می‌گذرد کسانی که نجات پیدا کردند هنوز از درد ناشی از بمباران شیمیایی رژیم بعث عراق رنج می‌برند و با آثار و پیامدهای این بمباران دست به گریبان هستند.

پایگاه خبری تحلیلی بالویز- تهیه و تنظیم رحیم بایزیدی – ۹۸/۰۴/۰۷