پیجر چیست و چه کاربردی دارد؟

مهاباد/بالویز/تکنولوژی/ پی‌جو؛ یا پیجر دستگاه قابل‌حملی است که از آن برای دریافت پیام‌های متنی (حرف و عدد) و صوتی با کمک امواج رادیویی استفاده می‌شود.

با دستگاه پی‌جو (پیجر) تنها می‌توان پیام را دریافت کرد و فرستادن پیام به آن با تلفن انجام می‌شود.

به گزارش سایت خبری بالویز،پیجرها در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی توسعه یافتند و در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ به‌طور گسترده مورد استفاده قرار گرفتند. تا اینکه جای خود را به تلفن‌های همراه دادند و اکنون در موارد خاص استفاده می‌شوند.

اولین تلفن سیستم پیجر در سال ۱۹۴۹ توسط آلفرد جی گراس طراحی شد.

یکی از اولین خدمات پیجینگ عملی در سال ۱۹۵۰ برای پزشکان در شهر نیویورک راه اندازی شد.

پزشکان ۱۲ دلار در ماه برای این سرویس پرداخت می کردند و یک پیجر ۲۰۰ گرمی (۷ اونس) حمل می کردند که پیام های تلفنی را در ۴۰ کیلومتری (۲۵ مایلی) یک برج فرستنده دریافت می کرد.

این سیستم توسط شرکت Reevesound ساخته شده و توسط Telanswerphone اداره می شود.

در سال ۱۹۶۰، جان فرانسیس میچل عناصر ترکیبی از موتورولا واکی تاکی و فناوری های رادیویی خودرو برای ایجاد اولین پیجر ترانزیستوری استفاده کرد.

و از آن زمان، فناوری پیجینگ به پیشرفت خود ادامه داد و پذیرش پیجر در بین پرسنل اورژانس تا جولای ۲۰۱۶ همچنان محبوب بود.

در سال ۱۹۶۲، سیستم بل، انحصار تلفن ایالات متحده، سیستم صفحه بندی رادیویی بِل بوی خود را در نمایشگاه جهانی سیاتل ارائه کرد.

بِل بوی اولین سیستم تجاری برای پیجینگ شخصی بود.

همچنین یکی از اولین برنامه های کاربردی مصرف کننده را نشان داد ترانزیستور (اختراع شده توسط آزمایشگاه بل در سال ۱۹۴۷)، که برای آن سه مخترع آزمایشگاه بل جایزه نوبل فیزیک را در سال ۱۹۵۶ دریافت کردند.

مدار حالت جامد پیجر بِل بوی را به اندازه یک دستگاه کنترل از راه دور تلویزیون کوچک قادر میسازد تا در جیب یا کیف مشتری قرار گیرد که در آن زمان یک شاهکار بود.

بِل بوی ترمینالی بود که وقتی کسی می خواست با او تماس بگیرد به کاربر اطلاع می داد.

فرد یک سیگنال صوتی (وزوز) روی پیجر دریافت کرد، کاربر تلفنی با مرکز خدمات تماس گرفت و پیام تماس گیرنده را به کاربر اطلاع داد.

در اواسط دهه ۱۹۸۰، صفحه بندی رادیویی تن و صدا در میان امدادگران اورژانس و متخصصان محبوب شد.

پیجرهای تن و صدا یا توسط یک ایستگاه پایه محلی یا از طریق شماره تلفنی که به هر پیجر اختصاص داده‌شده بود فعال می شدند.

در دهه ۱۹۹۰، پیجرها به عنوان یک جایگزین ارزان تر، کوچکتر و قابل اعتمادتر در بین عموم مردم محبوب شدند. 

پیجرهای رادیویی (بل سیستم بل بوی) هر کدام از سه صفحه استفاده می کردند.

هر رله روی یکی از ۳۳ فرکانس مختلف تنظیم میشوند و زمانی که هر سه رله همزمان فعال میشوند، به طور انتخابی به یک مشتری خاص زنگ می‌زنند.

با کاهش قیمت تلفن های همراه، تلفن های کوچک مانند موتورولا استارتک و نوکیا سری ۴۰ خط وارد بازار شد. و اتصال سلولی گسترش یافت و تلفن های دیجیتال به کار گرفته‌شدند.

پیامک زدن اکثر مشتریان پیجر خارج از زمینه های تخصصی در اواخر دهه ۱۹۹۰ به تلفن های همراه مهاجرت کردند.

در حالی که موتورولا پایان تولید پیجر جدید خود را در سال ۲۰۰۱ اعلام کرد، پیجرها همچنان در مجتمع های بزرگ بیمارستانی مورد استفاده قرار می گرفتند.

اولین پاسخ دهندگان در مناطق روستایی با پوشش سلولی ناکافی اغلب پیجر صادر می شوند.

پیجرها،با عدم نیاز به ارسال تأییدیه قبل از نشان‌دادن پیام،و قابلیت مربوط به کار در سطوح سیگنال بسیار پایین،کاملاً از جانشینان خود پیشی نمیگیرند.

آتش‌نشانان داوطلب، امدادگران ای‌ام‌اس و اعضای گروه‌نجات معمولاً پیجرهایی را حمل می‌کنند تا آنها را از تماس‌های اضطراری برای بخش خود آگاه کنند.

این پیجرها صدای خاصی را از فرکانس رادیویی آتش نشانی دریافت می کنند.

مهاباد/بالویز/۱۴۰۳/۰۶/۲۹-۰۰:۵۲:۴۷/خبر ۴۴۸۵/کدخبر۲۱۱۸۸/ پ ۳۴۳/