فرهنگ و هنر

سی و دومین سالگرد درگذشت شاعر نامدار ادبيات کردی ماموستا هژار

چهره ماندگار کرد در طول ۶۹ سال زندگی پربرکت خود ۱۹ کتاب از خود به یادگار گذاشت.

مهاباد/بالویز/عبدالرحمن شرفکندی در ۶ شعبان ۱۳۳۹ (برابر با ۲۵ فروردین ۱۳۰۰ / ۱۴ آوریل ۱۹۲۱) در مهاباد متولد شد. 

به گزارش سرویس فرهنگی و هنری،پایگاه خبری بالویز” عبدالرحمن دوساله بود که دامان محبت مادرش را از دست داد و از همان اوان کودکی، سختی و تلخی زندگی را تجربه کرد.

دوران کودکی و نوجوانی را در حوزه‌های دینی و علمی در زادگاهش سپری کرد و در اوایل جوانی به‌همراه خانواده‌اش به روستای طَرَغه، از توابع شهرستان بوکان، اقامت گزیدند.

او مدتی نزد سیدمحمد، که طلبهٔ جوانی بود، فرهنگ لغات عربی، معلقات سبع و لامیّةالعجم طغرایی اصفهانی را فراگفت و با اشعار نالی، شاعر کرد، آشنا شد.

در مسجد بازار مهاباد، نزد ملاحسین مجدی قصیدهٔ بانَتْ سُعاد کعب بن زهیر و لامیةالعرب ابن الوردی را آموخت.

او از آنجایی که به شعر علاقه داشت، دیوان شاعران زیادی را خواند و اشعار فراوانی از حفظ داشت.

با مرگ پدر در سال ۱۳۱۷ خورشیدی، عهده‌دار مسئولیت خانواده شد. تحصیل را رها کرد، به کسب‌وکار روی آورد و به شهر بوکان نقل مکان کرد. مدتی در ادارهٔ دخانیاتِ بوکان به کار پرداخت.

او در شعر، «هژار» (به کردی: هه‌ژار) (به‌معنی بینوا، بیچاره، ندار) را به‌عنوان تخلص برای خود برگزید. نخستین دیوان اشعارش را با نام آلکوک در ۱۳۲۵ خورشیدی در تبریز منتشر کرد.

با تلاش سخت و خستگی‌ناپذیر، بیشتر ساعات شبانه‌روز را به تحقیق و تألیف و ترجمه مشغول بود و در سایهٔ این کار، آثاری را در زمینه‌های مختلف علمی و ادبی و فرهنگی نوشت.

که از آن جمله‌: شرح دیوان اشعار شیخ احمد جزیری (معروف به ملای جزیری)، ترجمهٔ دورهٔ کامل کتاب قانون ابن سینا در هفت مجلد، گردآوری هَه‌نبانَه بۆرینَه (فرهنگ جامع لغات کردی به کردی و فارسی)، زندگی‌نامهٔ خودنوشتش با عنوان جێشتی مجێور (به‌معنی «شلم‌شوربا»)، و بالاخره ترجمهٔ کامل قرآن به زبان کردی و…

نویسنده و مترجمی که به گفته رهبر معظم انقلاب باید در برابر نثر او به ویژه در ترجمه کتاب قانون ابن سینا سر تعظیم فرود آورد.

آثار استاد هژار در عين سادگی، وزن وآهنگ خاصی دارد که بازگو کننده سخن دل و سرشار از ناگفته‌هاست.

چهره ماندگار کرد در طول ۶۹ سال زندگی پربرکت خود ۱۹ کتاب از خود به یادگار گذاشت.

ماموستا هژار سرانجام در سال ۱۳۶۹ به علت بیماری دار فانی را وداع گفت و در مقبره‌الشعرای مهاباد آرام گرفت.

شاعر و ادیبی فراتر از مرز‌های یک قوم که او را به حق سعدی ادبیات کردی نامیده‌اند.

مهاباد/بالویز/۱۴۰۱/۱۲/۰۳-۰۰:۴۵:۵۸/خبر۳۶۰۱/کدخبر۱۷۳۳۹/چ