زمین خانه انسان ها / نقش محیط زیست در زندگی و رفتار انسان

مهاباد/بالویز/واژه محیط زیست (به انگلیسی: Environment) از کلمه فرانسوی Environner گرفته شده است که به معنی محاصره،اطراف یا احاطه می باشد.

به قلم مدیر مسئول(برگرفته از مقالات زیست محیطی):رحیم بایزیدی

به گزارش سرویس تحلیل،پایگاه خبری بالویز“طبق قانون حفاظت از محیط زیست سال ۱۹۸۶، محیط زیست به مجموع زمین، آب، هوا اشاره دارد، همچنین روابط متقابل بین خود آنها و همچنین روابط آنها با انسان و موجودات زنده در نظر گرفته می شود.

زمین تنها خانه ای است که انسان ها دارند،هوا،غذا،و سایر نیازها را برای آنها تأمین می کند،محیط زیست همیشه و همه جا حتی در هر شرایطی مهم محسوب می شود.

کل سیستم پشتیبانی زندگی بشریت به بهزیستی و تندرستیِ کلیه گونه هایی که روی زمین زندگی می کنند و معمولاً زیست کره نامیده می شوند، بستگی دارد. اصطلاحی که در دهه ۱۹۲۰ توسط دانشمند روسی بنام ولادیمیر ورنادسکی ابداع شده است.

انسان باید به محیط زیست خود اهمیت زیادی بدهد تا این زنجیره را مختل نکند و باعث ایجاد مشکلات برای خود و طبیعت نشود.زیرا علاوه بر تامین غذا منابع مهم دیگری را برای بشریت تامین می کند.

اکوسیستم های طبیعی همانند باتلاق ها در سواحل می توانند جریان آب را کُند کرده و آب طوفان های دریایی را حفظ کنند و از جاری شدن سیل و ویرانی ها و خسارات مرتبط با آنها در زیستگاه ها و سکونت های انسانی جلوگیری کنند.

هنگامی که اوضاع هر اکوسیستمی به هم می ریزد و نظم حاکم بر آن دچار اختلال می شود، این اختلال بر کل کره زمین تأثیر می گذارد. تمام مشکلات زیست محیطی عواقب و پیامدهای گسترده ای برای سلامتی کره زمین و ساکنان آن دارد.

در حال حاضر محیط زیست با افزایش سطح آلودگی هوا، آب، زمین، صوت و نور تهدید می شود. اینها نه تنها بر محیط زیست بلکه بر سلامت انسان و اقتصاد جهانی نیز تأثیر می گذارد. تخمین زده می شود که آلودگی عامل اصلی بیماری ها می باشد.

فعالیت‌های انسانی از هر نوعی که باشد ممکن است نوعی از آلودگی را به وجود آورد. آلودگی هوا، آلودگی منابع آب، آلودگی محیط زیست، آلودگی پسماندها، آلودگی زباله‌ها و … همه این موارد نشات گرفته از عدم آگاهی افراد است که موجب افزایش آلودگی در محیط‌های شهری می‌شود.

عدم ناآگاهی برخی در بروز آلودگی نقش بسیار زیادی دارد به همین دلیل افزایش مشارکت‌های عمومی و آموزش‌های تخصصی در این زمینه باید صورت گیرد و بهتر است این آموزش‌ها از سنین پایین آغاز شود.

زمانی که آموزش‌های درست و مناسب به افراد خصوصاً کودکان داده شود آنها می تواند در برابر آلودگی‌های محیط زیست برخوردی مناسب و عقلانی از خود نشان دهند.

باید این را بدانیم که حق حیات یک حق طبیعی و بدیهی است و خداوند آن را به انسان و جانواران به صورت یکسان هدیه داده است و این حق را باید با مهربانی و انسانیت به مرحله ظهور برسانیم.

دنیای صنعتی امروز با تخریب جنگل ها و نابودی فضاهای سبز و پژمردگی و مرگ گل و گیاه روبه روست.

پیشرفت بی رویه صنعت، همان گونه که صفا، یک دلی و پیوندهای استوار خانوادگی را از مردم صنعت زده گرفته و روانشان را رنجور و افسرده ساخته است.

آخرین روزنه های امید را نیز که جنگل ها و دشت های خرم و مزرعه های سرسبز بود، تباه ساخت و انسان را در میان آهن های خشن، دیوارهای بتونی و دود و آلودگی های گوناگون صنعتی، بی کس و تنها رها کرد.

اکنون انسان های بی شماری به سرگردانی، پریشان حالی و افسردگی دچار شده اند که نتیجه شوم و ناخواسته جهان صنعتی است و آرام آرام به فاجعه ای انسانی تبدیل می شود.

گفتنی است که دانشمندان، آفات صنعتی را بیش از بلاهای طبیعی دانسته اند. بر این اساس، احیای دوباره محیط زیست و برگرداندن سرزندگی و شادابی زمین به آن، عامل مهمی در ایجاد روحیه نشاط و امید در انسان هاست.

همه عناصر طبیعت، از آنِ همه انسان ها و بلکه همه آفریده های خداوند است و هیچ کس حق نابودی و آلودگی آنها را ندارد.

عواملی چون رشد شهرنشینی، ازدیاد زباله های شهری و جذب شدن برخی مواد شیمیایی در خاک، حفاری های معادن،چرای بی رویه دام ها،استفاده از سموم و آفت کش ها و مصرف بیش از حد کودهای شیمیایی،به فرسایش و آلودگی خاک و تخریب سطح زمین می انجامد.

منابع محیط زیست، از مشترکاتند و همه حق دارند درست و منظم از آنها استفاده کنند و کسی حق ندارد با آلوده کردن و استفاده نادرست آنها، زیست دیگران را به محیطی غیربهداشتی، دشوار و خطر آفرین تبدیل کند و همه در برابر این عناصر، مسئول هستند.

پرهیز از آلوده کردن خاک و استفاده درست از آن، به منظور تأمین نیازهای انسان، نوعی شکرگذاری، دوستی با طبیعت و امانت داری در مقابل نعمت های خداوندی است.

پس بایید برای ساختن این موهبت الهی بیشتر تلاش کنیم.

مهاباد/پایگاه خبری بالویز/۹۹/۱۱/۰۷-۱۲:۲۸:۴۵/س